"Dla pacjenta" 2019.10.22
UROSILESIA Centrum Fizjoterapii Urologicznej Ginekologicznej Proktologicznej
kontakt@urosilesia.pl
Burzyński Kamil, Burzyński Bartłomiej, Ciećka Anna, Wolicka Mirosława, Knapik Michalina, Zennegg-Lindert Bożena, Kozar Joanna, Grabowska Maria, Klemenska Maria, Sołtysiak-Gibała Zuzanna, Kwiatkowska Karolina
Pęcherz nadaktywny (overactive bladder – OAB) jest definiowany przez Międzynarodowe Towarzystwo Kontynencji jako występowanie parć naglących z towarzyszącym zwykle częstomoczem dziennym i nocnym (nokturią). Oznacza to, że pacjenci z OAB zbyt często odczuwają parcie na mocz i z tego powodu często odwiedzają toaletę. Problem występuje nie tylko w ciagu dnia ale też w nocy gdzie pacjent zmuszony jest do obudzenia się w celu oddania moczu jedno lub wielokrotnie, a następnie znowu kładzie się spać. Należy nadmienić, że mamy dwie postaci nadaktywności pęcherza moczowego, suchą i mokrą. W pierwszej nie dochodzi do gubienia moczu w trakcie parcia naglącego, natomiast w drugiej postaci pacjenci gubią mocz przy parciu na pęcherz. Występowanie nadaktywności pęcherza moczowego szacuje się od 7% do 27% u mężczyzn oraz od 9% do 43% u kobiet i wzrasta z wiekiem.
Istnieje wiele teorii powstawania nadaktywności pęcherza moczowego. Najbardziej uznane to teoria biogenna, mówiąca o zaburzeniu czynności skurczowej mięśnia wypieracza i jego nadwrażliwości na bodźce, oraz teoria neurogenna, sugerująca zaburzenie w unerwieniu pęcherza moczowego. Znane są również zaburzenia czynnościowe dolnych dróg moczowych powodujące nadaktywność pęcherza moczowego. Zaliczamy do nich nieprawidłowe wzorce napięcia mięśni dna miednicy, ich spastyczność czy też osłabienie wpływające na stan funkcjonalny szyi pęcherza moczowego. Nie bez znaczenia jest też rola unerwienia układu współczulnego, przywspółczulnego, somatycznego. Często pacjentom z OAB towarzyszą objawy bólowe zlokalizowane w obrębie miednicy.
Pacjenci zmagający się z nadaktywnością pęcherza moczowego zgłaszają znaczne obniżenie jakości życia. Czynności dnia codziennego stają się dla nich niezwykle uciążliwe. Osoby te zmuszone są do ograniczenia aktywności partnerskiej, rodzinnej, społecznej, zawodowej. Obniżenie jakości życia, ciągły przymus poszukiwania toalety często prowadzi do depresji. Pęcherz nadreaktywny jest czynnikiem wpływającym na występowanie infekcji układu moczowo-płciowego, skóry oraz zaburzeń snu.
Diagnostyka funkcjonalna w Centrum Urosilesia na potrzeby fizjoterapii w przypadku chorych na OAB oprócz badania podmiotowego (wywiad),przedmiotowego (badanie fizykalne),ultrasonografii dna miednicy (Pelvic Floor Sonofeedback Therapy®),elektromiografii dna miednicy, zawiera jeszcze jedną prostą i nieinwazyjną metodę, dzienniczek mikcji (http://urosilesia.pl/do-pobrania/do-pobrania). Służy on do oceny nasilenia objawów. Analiza zapisów takich jak ilość spożytych płynów w ciągu doby, ilość oddanego moczu w ciągu doby, dobowa liczba mikcji, wyciek moczu, liczba parć naglących (nagła potrzeba oddania moczu),ilość ewentualnych wkładek zużytych na skutek wycieku moczu pozwala oszacować funkcjonowanie pęcherza w ciągu typowego dnia. Umożliwia też obiektywną ocenę skuteczności zastosowanego leczenia. Zdarza się, że pacjenci z nadaktywnością pęcherza moczowego muszą być poddani badaniu urodynamicznemu.
Najlepsze efekty w leczeniu OAB uzyskuje się u pacjentów leczonych farmakologicznie w połączeniu z fizjoterapią. W Centrum UROSILESIA terapia prowadzona jest przez wykwalifikowany zespól w oparciu o ultrasonografię dna miednicy (Pelvic Floor Sonofeedback Therapy®),elektromiografię dna miednicy, terapię manualną oraz zabiegi elektrostymulacji o odpowiednich parametrach.
